Wierzchowce oraz jazda na nich – co nabyć?

Ze względu na charakter i budowę odróżnia się konie gorącokrwiste i zimnokrwiste. Te pierwsze mają lekką budowę i są zwinne i szybkie. Używa się ich do zawodów sportowych, jazdy rekreacyjnej, wyścigów. Przykładem konia gorącokrwistego jest koń rasy arabskiej. Gorącokrwiste rumaki są energiczne, jednak mają też delikatniejszą sierść, przyzwoicie sprawdzają się w płonącym klimacie. Są to kobyły niezwykle porywające. Konie zimnokrwiste są spokojniejsze, odważnie mniej ruchliwe. Są też o wiele silniejsze oraz masywniejsze aniżeli konie gorącokrwiste.

Są gigantyczne. Te konie wykorzystane są do cięższych prac rolnych czy transportowych. Nie są prędkie i nie muszą być – pracują przeważnie w stępie. Konie zimnokrwiste są na tyle masywne, iż czasami przypominają kuce, mają wiele cech tych krępych koni – do jazdy na nich należałoby posiadać koszulki jeździeckie. Banalnym koniem zimnokrwistym jest ciężki i wytrzymały perszeron. Twierdzi się, iż konie zimnokrwiste pochodzą z leśnych koni z północnej Europy, innymi słowy zwierząt, jakie przeżyły epokę lodowcową. Mają w związku z tym tęgą sierść. Co ciekawe, w średniowieczu to oczywiście te ciężkie, choć nieduże konie były wierzchowcami rycerzy oraz stawały z nimi do boju.

Konie zimnokrwiste nie wyglądają tak wdzięcznie, jakim sposobem te gorącokrwiste, lecz za to przyzwoiciej sprawdzają się w hipoterapii. Koń zimnokrwisty ni wygra wyścigu, niemniej jednak za to pociągnie za sobą wóz. Są również konie srokate, czyli takie, które mają wielkie i nieregularne białe plamy (białe włosy) na różowej skórze. Pomiędzy nimi są gigantyczne płaty innego koloru na czarnej skórze. Częste w baśniach i powieściach są kobyły kare. Czyli po prostu są czarne, od ogona po grzywę.